بررسی غلظت خونی عناصر روی، مس، سلنیوم، آلومینیوم و سرب در بیماران دیالیزی شهر اهواز در سال ۱۳۹۰

سابقه و هدف: تجمع فلزات سنگین و کمبود فلزات ضروری یکی از مشکلات افراد تحت دیالیز می باشد. شرایط جغرافیایی و آداب و رسوم اقوام ساکن مناطق مختلف کشور نیز می تواند بر روند مسمومیت با فلزات سنگین یا کمبود عناصر ضروری تاثیر بگذارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه غلظت خونی 5 عنصر بین افراد تحت دیالیز با گروه کنترل هم­سان آنها می باشد. مواد و روش ها: تعداد 33 بیمار دیالیزی یکی از بیمارستان­های آموزشی شهر اهواز و تعداد 33 فرد سالم هم­سان با بیماران مورد مطالعه قرار گرفتند. سنجش سرب با استفاده از نمونه خون تام و بقیه عناصر با استفاده از سرم و توسط دستگاه اسپکتروسکوپ جذب اتمی انجام شد و پس از آنالیز آماری داده­ها باهم مقایسه شدند. نتایج: میانگین سن افراد مورد مطالعه که در مجموع شامل 35 مرد و 31 زن بودند تفاوت معنی دار نداشت (هم­سانی دو جامعه). مقادیر عناصر برای گروه مورد و شاهد به­ترتیب به این شکل بود: روی 9/12 ± 35/86 و 7/11 ± 8/80 (075/0 = p)، مس 47/16 ±0 38/75 و 99/12 ± 84/69 (020/0 = p)، سلنیوم 49/1 ± 71/10 و 17/1±15/10 (098/0=p)، آلومینیوم 25/0 ± 58/0 و 24/0 ± 34/0 (001/0 =p )، منیزیوم 06/0 ± 328/0 و 03/0 ± 207/0 (001/0 = p ) و برای سرب 64/0 ±714/2 و 68/0±67/1 (001/0=p) بود (واحد سنجش ها g/dl µ ). سرب افراد دیالیزی بیش از حد مجاز بود. نتیجه گیری: بیماران دیالیزی مورد مطالعه غلظت منیزیوم، آلومینیوم و سرب بیش از افراد سالم داشتند و به­دلیل وجود مسمومیت با سرب باید تحت درمان قرار گیرند. به­علاوه، لازم است از بروز مسمومیت با آلومینیوم در آنها پیشگیری شود، زیرا میانگین غلظت سرمی این عنصر برای آنها نزدیک به حد نرمال بالاست.